De komende vier jaar gaan de voorstellingen van Nicole Beutler allemaal over het klimaat. Our house is on fire, waarin dansers met een megafoon in actie komen, vormt de opmaat. ‘Ik maak al zo lang theater en merk nu dat ik hier niet meer omheen kan.’
Een gedanst manifest. Die ondertitel gaf Nicole Beutler haar op speeches van Greta Thunberg geïnspireerde productie mee. Is de choreograaf na een opleiding beeldende kunst en twintig jaar dansvoorstellingen activist geworden?
“Ik vind het helemaal niet erg om zo genoemd te worden,” zegt Beutler. “Piece (2011) en The Square (2016) waren eerlijk gezegd ook al vrij geëngageerde voorstellingen. In Piece spraken jongeren zich uit over zaken als oorlog en saamhorigheid. The Square ging over afbakening, hokjes. Op dat moment was ik enorm bezig met het populisme van politici als Donald Trump.”
“Our house is on fire kunnen we ook in de Tweede Kamer presenteren of op straat. Activist – ja, ik ben een mens in deze wereld en bepaalde dingen raken mij. Ik moet eerlijk zeggen, ik heb een dochter die tegen mij zei: ik wil graag moeder en oma worden. Maar waar staan we over vijftig jaar? Jongeren van nu hebben het volgens mij heel goed door: de manier waarop we nu leven is eindig.”
“Aan de andere kant ben ik natuurlijk kunstenaar. We weten eigenlijk allemaal dat er behalve een covidcrisis ook een klimaatcrisis is en dat actie voor onze planeet hard nodig is. Waarom handelen we er niet naar? Dat komt doordat we vooral rationeel blijven reageren: Thunberg is nog maar een kind, cijfers van wetenschappers zeggen niet zoveel. Altijd zijn er wel mitsen en maren. Dat is volgens mij precies de kracht van theater: dat je door middel van beelden, muziek en de inzet van performers mensen emotioneel kunt raken.”
Dierenprints
‘Kun je ons horen?’ vragen de acht performers in de slotscène. ‘We kunnen dit nog fiksen, u en ik.’ Op dat moment zijn ze gekleed in nauw aangesloten zentaikostuums met dierlijke prints.
“Het zijn mensen die uit de toekomst komen, cyborgs of aliens. Ik heb diverse sciencefictionfilms gekeken, zoals The man who fell to earth. Toen merkte ik dat die soms ook een dergelijke boodschap hebben: die wezens komen naar de aarde om tegen de mensen te vertellen dat wat ze doen niet goed is. Dat idee heb ik omarmd.”
“De figuren aan het eind van mijn voorstelling komen uit de toekomst, ogen als een stukje natuur en zijn onder die tweede huid tegelijkertijd mens. De kostuumontwerpen zijn van mij: eerst zien we de dansers in felrode beschermpakken en rubberlaarzen. Dan in een casual outfit op sneakers, mensen zoals jij en ik. En ten slotte in die strakke pakken, waardoor de boodschap die ze met hun lichamen vormgeven, letterlijk, steeds helderder wordt.”
“Dit stuk draait helemaal om de kernboodschap van Thunberg: ons huis staat in brand. Dezelfde woorden komen steeds weer terug, telkens in een andere gedaante. Dat is natuurlijk ook wat zo charismatisch aan haar is, dat ze haar woorden niet decoreert of nuanceert. Ze luistert naar wetenschappers en neemt ze serieus. Ze zegt: er bestaat geen grijs als het om het overleven van de mens op aarde gaat.”
Lees meer:
https://www.parool.nl/kunst-media/dans-met-greta-thunberg-als-inspiratiebron-waarom-doen-we-niets~b34b33d9/?fbclid=IwAR0lEm_xQ1jJb3q9T2ETbHIFyDicPryk5AkbUX7dWBuCYfqtt4uygJU2wV0