Wat laat je achter als je er niet meer bent? En wat als dat… niets is? Dit zijn vragen die theatermaker Felix Schellekens zichzelf stelt in zijn nieuwe solo-voorstelling vanishing acts. Bij dit debuut als theatermaker neemt hij het publiek mee in een persoonlijk en filosofisch gedachten-experiment over vergankelijkheid, nalatenschap, en de kracht van verdwijnen.
Een stille revolutie
Het idee voor vanishing acts begon toen Felix’ oudere zus moeder werd. Haar nieuwe rol veranderde de dynamiek in het gezin. Zij schonk ons een nieuwe generatie. Mijn tweelingbroer en ik hebben geen kinderwens, en dat zette me aan het denken: wat laat ik dan na? Als ik geen kinderen achterlaat, wat is dan mijn erfenis? Moet dat een groots kunstwerk zijn? Een gedachte? Of is het oké om simpelweg te verdwijnen?”
Deze vragen resoneren sterk binnen Felix’ omgeving. “Veel van mijn queer vrienden kiezen bewust voor een kinderloos leven. In een samenleving waar nalatenschap vaak gelijkgesteld wordt aan voortplanting, blijft dit een weinig gehoord geluid. Zeker in een tijd van klimaatcrisis, waarin de vraag wat we achterlaten – of juist niet – überhaupt steeds urgenter wordt.”
In vanishing acts speelt hij met de gedachte van verdwijnen. “Het is troostend en verdrietig tegelijk: niets blijft zoals het is. Dat betekent dat ook nare dingen niet eeuwig duren, maar het maakt ook dat je niets écht vast kunt houden. Uiteindelijk is alles om ons heen voortdurend in verval. Dat gegeven probeer ik te omarmen en onderzoeken: wat betekent het om op te lossen in het niets? Hoe kun je daar misschien zelfs schoonheid in vinden?”
Een intuïtieve aanpak
Het maken van de voorstelling is voor Felix een intuïtief proces. Hij werkt vanuit losse scènes en muziek, en verzamelt ideeën en beelden die het thema op verschillende manieren belichten. “Ik wil vooral veel lol maken en vanuit plezier onderzoeken wat dit thema voor mij betekent. Het menselijke brein heeft iets magisch: in herinneringen blijven dingen wél bestaan, soms mooier dan ze ooit waren. Die tegenstrijdigheid, dat koesteren en tegelijkertijd loslaten, fascineert me.”
Samen met een dierbaar team
Felix wordt in dit proces bijgestaan door een hecht en veelzijdig artistiek team. “Gerben Vaillant, met wie ik vaker heb gewerkt, is mijn dramaturg en artistiek assistent. Zijn werk is heel documentair en minimalistisch; hij weet het lichaam en stilte bijna natuurlijk te laten spreken. Aan de andere kant staat Jessie L’Herminez, die juist expressief en vormelijk werkt. Zij doet de eindregie. Het is voor mij een yin-yang tussen die twee werelden, en dat past perfect bij dit onderzoek naar zijn en niet-zijn.”
Daarnaast werkt Felix samen met Varja Klosse, die verantwoordelijk is voor het lichtontwerp. “We leerden elkaar kennen bij ITA, en wat mij zo inspireert in haar werk is hoe zij met haar geloof in de magie van theater een werkelijk nieuwe wereld weet te creëren met haar expressieve beeldtaal." Ook Rebekka Wörmann, die de kostuums verzorgt, voegt een unieke laag toe aan het geheel. “Zij vertrekt vanuit de vraag: wat is er in de realiteit? Vanuit die streetstyle zoekt ze naar poëzie. Dat maakt haar werk gelaagd en tegelijkertijd toegankelijk.”
Troost in vergankelijkheid
Met vanishing acts biedt Felix een unieke kijk op thema’s die vaak onbesproken blijven. In een wereld die gericht is op zichtbaarheid en nalatenschap, nodigt hij uit om stil te staan bij het idee van verdwijnen – en de kracht en troost die daarin schuilt. “Niets blijft, maar in die beweging zit ook iets moois. Misschien is verdwijnen niet een verlies, maar een ruimte die we kunnen omarmen.”
vanishing acts
28 jan - 1 feb 2025
Frascati Theater, Amsterdam
INFO & TICKETS