HARDKOOR- Naomi Velissariou

NICOLE BEUTLER PROJECTS coproduceert HARDKOOR. Nicole Beutler werkt mee als bewegings-coach voor Naomi en als choreografe van het koor.

Een stream of self-consciousness op techno, triphop en koormuziek.

Na het grensverleggende drieluik PERMANENT DESTRUCTION, vormt Naomi Velissariou samen met componist en producer Frank Wienk (Binkbeats), drummer Jens Bouttery en het Nederlands Kamerkoor, een nieuwe muzikaal-theatrale formatie: HARDKOOR is een stand-up tragedy concert, een stream of self-consciousness op techno, triphop en koormuziek.

Een alleenstaande moeder en kunstenaar trekt zich voorafgaand aan haar veertigste verjaardag een jaar lang terug uit het openbare leven. Vanuit de stilstand van haar burn-out (die ze ziet als een crisis van het hele systeem, zowel in fysiek, mentaal als spiritueel opzicht) levert ze een gevecht tegen de druk van de tijd, tegen de beelden waaraan ze probeert te ontsnappen door er zich al dan niet aan te conformeren en tegen haar buitensporige zelfbewustzijn en zelfkritiek. Via een persoonlijke uitputtingsslag in taal, muziek en beweging baant ze zich een weg naar een schaamteloos bestaan, waarin de never ending zoektocht naar bevestiging plaats maakt voor radicale zelfliefde en een toch-niet-zo-boring balans.

Onder het motto “never waste a good crisis” rekent ze, in het bijzijn van het publiek, af met de persoonlijke en maatschappelijke blind spots, die haar in deze toestand hebben gebracht: haar onzekerheid als alleenstaande moeder, de druk van sociale media, de verstoorde relatie met haar lichaam, de cultus van growth en self improvement, de bullshitisering van ons werkende leven, de vermarkting van de zorg, het failliet van het gezin als fundament van de samenleving en de constante overprikkeling van ons brein als gevolg van onze hedendaagse manier van leven.

De snoeiharde taal van Velissariou die, in een vloeiende combinatie van Engels en Nederlands, verstikkende mensbeelden aan gort wil slaan, wordt in HARDKOOR versneden met het mind fucking sound design van Joost Maaskant en Frank Wienk (Binkbeats). Met Maaskant vormde Velissariou eerder het duo PERMANENT DESTRUCTION. Producer Frank Wienk vertaalt hun sound in HARDKOOR naar een compositie, die de grenzen tussen akoestische en elektronische muziek aftast. Die compositie wordt uitgevoerd door drummer Jens Bouttery en het Nederlands Kamerkoor (NKK). Het NKK behoort al meer dan 80 jaar tot de wereldtop van de koormuziek en staat bekend om zijn nieuwe vergezichten als het gaat om de ontwikkeling en uitvoeringspraktijk van koormuziek op topniveau. Het geheel vindt plaats in een decor, dat door ontwerper Boris Acket wordt omschreven als een “brutalistische techno-tempel": een modulaire installatie van licht- en geluidstechniek, met een bijzondere rol voor de stemmen van het koor. Acket is een hedendaagse kunstenaar, componist en regisseur, gespecialiseerd in het bouwen van multidisciplinaire systemen. De kostuums bestaan uit high fashion loungewear, ontworpen door MAISON the FAUX, een creatieve studio die zich voordoet als een groots modehuis en waarvan het werk eveneens wordt bepaald door een multidisciplinaire aanpak.

De combinatie tussen de pijnlijke eerlijkheid van de tekst, de bezwerende ritmes van het sound design, de kerkelijke grootsheid van de koorzang, de ruwe kaalheid van de installatie en het high fashion gehalte van het kostuumontwerp, maken van HARDKOOR een harmoniserend zingevingsritueel in tijden van hysterische werkelijkheidsbeleving.

Engels en Nederlands gesproken, met Engelse boventiteling.

HARDKOOR is een coproductie tussen Theater Utrecht, Nicole Beutler projects en het Nederlands Kamerkoor.

Naar een initiatief van het Nederlands Kamerkoor.

Theaterkrant- MET GENADELOZE ZELFKRITIEK BEZINGT NAOMI VELISSARIOU HAAR MOEDERSCHAP

NRC

★★★★☆

'Wat het diepst raakt in Hardkoor, is het korte moment waarop uit een van de speakers de stem van Velissarious zoontje opklinkt. „Ga maar lekker slapen mama”, zegt hij, zijn stem licht vervormd (en beschermd) door de autotune. „Dan word je gauw weer beter.” Dit zorgzame kind, en alles wat dat zinnetje impliceert, verscheurt je hart. Het besef dat zich op dit moment in de voorstelling opdringt, is dat het naast elkaar kan bestaan: de wanhoop én de liefde. Die twee sluiten elkaar niet uit. Wat in werkelijkheid tegenover de moederliefde staat, is de romantisering ervan.' Shira Keller

DE VOLKSKRANT

★★★★☆

'Schaamteloos toont Velissariou haar eigen zwaktes, vlijmscherp ontmaskert ze de huichelarij van anderen – hilarisch is haar sarcastische schets van het zelfvoldane Vinex-kerngezin. Tegelijk is ze pijnlijk eerlijk over haar gevoel van falen, van niet aan deze dwingende norm voldoen. Haar meedogenloze maatschappijkritiek versnijdt ze vervolgens knap met tedere momenten van diepe liefde voor haar zoon, zoals in een lied voor haar ex, dat een vermomde ode aan hun kind blijkt.' Herien Wensink