vanishing acts - Felix Schellekens

Misschien zie je me ineens verschijnen, zo snel dat ik onzichtbaar word. Misschien zie je me dansen tussen mijn onzichtbare vrienden, en blijft een lied dat ik zing nog lang in je hoofd hangen. Of ik speel verstoppertje met je, steeds verdwijnend zodra je me vindt. Maar, was ik er eigenlijk ooit echt? Of bestond ik alleen even in je verbeelding? Ben je me al vergeten?

Met vanishing acts verkent Felix Schellekens de menselijke obsessie met het achterlaten van een nalatenschap en de angst voor vergankelijkheid. Waarom willen we ons zo graag onderscheiden en onze sporen achterlaten? Wat blijft er van ons over als we geen kinderen krijgen, als onze bloedlijn stopt?

Alles op deze aarde doet uiteindelijk zijn eigen verdwijntruc, zeker nu de klimaatcrisis ons confronteert met de eindigheid van de wereld om ons heen. Wat als we ons minder richten op wat we achterlaten, en juist leren verdwijnen?

De voorstelling is een zintuiglijke en surrealistische vertelling over verlies, verval en verdwijnen. Felix speelt, zingt en danst zich door een universum van schaduwspel in een verwoede poging de vergankelijkheid te omarmen.

Felix Schellekens

Felix Schellekens is al bijna 10 jaar een essentieel onderdeel van onze organisatie! Als danser, performer en zanger hebben we samen een reis vol groei, avontuur en creatieve verkenning gedeeld. 

Zo speelde hij in 8: METAMORPHOSIS, een productie die de VSCD Mimeprijs ontving, een nominatie voor de VSCD Zwaan en de internationale Music Theatre Now competitie won. Daarnaast werkte hij met diverse gerenommeerde gezelschappen en werd genomineerd voor een Louis d’Or voor zijn rol in Weg met Eddy Bellegueule van Eline Arbo onder Toneelschuur Producties. Onder begeleiding van Nicole Beutler Projects creëert hij nu vanishing acts.

Felix Schellekens laat zich niet makkelijk in één discipline te vangen. Na zijn studie aan de Mime Opleiding in Amsterdam ontwikkelde hij zich verder als acteur, zanger, danser, performance en theatermaker. Zijn grote gevoeligheid en speelsheid, verweven met sobere beelden, zorgt ervoor dat het publiek eerder wordt aangezet tot voelen dan tot denken.