Twee schrijvers die hun gêne voor bewegen in het openbaar willen overwinnen krijgen in Microcosm een zachte landing, dankzij de toewijding van twee professionele dansers. Voor het publiek pakt dat nog onderhoudend uit ook.
Er is de afgelopen dagen het nodige geschreven over het dansdebuut van P.C.Hooft-prijswinnaar Arnon Grunberg en de gelauwerde Vlaamse dichteres Charlotte Van den Broeck. Vooral over hun motivatie. In hun wekelijkse briefwisseling in dagblad De Standaard concludeerden de schrijvers dat dansen het meest schaamtevolle was dat ze konden bedenken.
Open vizier
Om die schaamte met open vizier te bestrijden, benaderden ze dansmaker Nicole Beutler. In Microcosm vond Beutler een vorm die het project uittilt boven het niveau van openbare therapie. Ze stuurt de niet-dansers de vloer op met twee professionele dansers. Aanvankelijk stellen Rob Pollman en Liah Frank zich op als geduldige begeleiders. Naar het einde worden de structuren complexer, waardoor de bijdrage van de niet-dansers even essentieel wordt als die van de profs.