uit: Uit PAC Magazine di Arte & Culture
18 oktober 2016
Gedurende het Y Generation Festival waren er twee werken die de behoefte belichaamde om te experimenteren met zowel nieuwe manieren van communicatie als de nieuwe generatie en de noodzakelijke uitwisseling tussen de generaties door middel van danstalen mogelijk maakten.
De Belgische groep fABULEUS, met DECLARATION OF LOVE, en het gezelschap Abbondaza/Bertoni I BAMBINI, met DUEL-TERZA GENERAZIONE, openen nieuwe perspectieven met betrekking tot dans voor en met jongeren. Deze werken hebben het gepresteerd een taal te ontwikkelen die de verschillende generaties, zowel binnen als buiten het podium, doorkruist en betrekt, met een gemixt publiek (jongeren en volwassen) aan de ene kant en een duidelijke leeftijdskeus op het podium aan de andere kant (kinderen en jongeren), in de overtuiging dat een kunstwerk door deze (jonge) lichamen kan communiceren.
Het gezelschap fABULEUS werkt sinds 20 jaar samen met jongeren in het ontwikkelen van hun talenten en het versterken van een jong publiek. Het gezelschap presteert het toegankelijke werken van goede kwaliteit te leveren. Dit werk boeit een divers publiek met dank aan modern taalgebruik, niet alleen qua bewegingen op het podium, maar ook als het op de muziekkeuze en het stemgebruik aankomt.
DECLARATION OF LOVE is een verassend, desoriënterend en boeiend stuk, een ode aan de verschillende genres binnen theater en haar publiek. De verwijzing naar het werk van Peter Handke wordt op zijn kop gezet in een buitengewone liefdesverklaring. De schrijfstijl van Magne van den Berg in combinatie met de dramaturgische ondersteuning van Peter Anthonissen is zonder twijfel origineel.
Het begin is zeer herkenbaar. Tegen een felgroene achtergrond (bijna irritant felgroen), staren zes jonge performers (Allen Assi, Bastien Bodarwé, Siska Bouwen, Laetitia Janssens, Stephanie Peeters en Jonas Vermeulen) vanachter hun microfoons naar het publiek en kondigen aan dat er niets gaat gebeuren. Maar later begint een onverwacht geflirt met het publiek door middel van dans moves op het ritme van een beatbox. Het geheel ontwikkelt zich tot een verassende liefdesverklaring aan het gehele publiek en dan aan de individuele toeschouwers als slot van de act nadert.
Er is geen gebrek aan plotwendingen: de jonge acteurs vallen het publiek binnen en het publiek wordt uitgenodigd het toneel te veroveren. Ook zijn er plotselinge en korte stemmingswisselingen. Aan het einde van de show volgt het onvermijdelijke afscheid, zwaar voor zowel het publiek als de spelers. Want hoe moeilijk is de scheiding tussen hen die gezamenlijk iets bijzonders hebben beleefd.
Gelukkig verliest de show nooit haar lichtheid, zelfs niet in de meest dramatische momenten. Choreografische secties – onder supervisie van Nicole Beutler – wisselen af met muzikale secties van componist en dj Gary Sheperd, die van de show bijna een popconcert maken.