7: TRIPLE MOON

A DANCE RITE

De voorstelling 7: TRIPLE MOON is een ode aan de vrouwelijke kracht. Een trip gestuwd door het ritme van het universum.

7: TRIPLE MOON is het laatste deel van Beutler’s trilogie gebaseerd op de basisvormen van het Bauhaus. Geïnspireerd door de spirituele aspecten van de driehoek beroept de choreografe zich op de drievoudige maangodin, een in mysterie gehulde heidense oergodin met drie gezichten. Drie vrouwelijke dansers van verschillende leeftijden brengen ieder op hun eigen manier een eerbetoon.

7: TRIPLE MOON nodigt het publiek uit om zich over te geven aan een ritueel dat zich voltrekt in een vloeiend droomlandschap van licht- en filmbeelden.

De onvergankelijke aantrekkingskracht van de maan staat centraal in een wereld waar de grenzen van tijd en ruimte worden losgelaten.

In samenwerking met filmmakers/kunstenaars Helena Muskens & Quirine Racké

  • © Anja Beutler
  • © Anja Beutler
  • © Anja Beutler
  • © Anja Beutler
  • © Anja Beutler
  • © Anja Beutler
  • © Anja Beutler
  • © Anja Beutler
  • © Anja Beutler
  • © Anja Beutler

REVIEWS

  • Een wonderlijke combinatie van kunst en kitsch ***

    uit: Theaterkrant, door Fransien van der Putt
    09 juli 2017

    De nieuwe voorstelling van Nicole Beutler ging gisteren tijdens Julidans in première. Aan 7: Triple Moon werkten behalve het gebruikelijke team van Gary Shepherd (geluid) en Minna Tiikkainen (licht) ook de videokunstenaars Helena Muskens en Quirine Racké mee. Triple Moon is bovendien het laatste deel van een drieluik, waarin Beutler vanuit primaire geometrische vormen werkt, en die dan met name als model voor symbolische ordening inzet. Na de cirkel en het vierkant is nu dan als hekkensluiter de driehoek aan de beurt. Beutler wil de patriarchaal geregelde drie-eenheid van het christendom vervangen door een paganistische drie-eenheid van meisje, vrouw en oude moeder.

    […]

    De enorme hoeveelheid tekst op band […] lijkt te suggereren dat we in Triple Moonbuiten de tijd verblijven en de drie vrouwenrollen van Hlíf Svavarsdottír, Marjolein Vogels en Madelyn Bullard stadia zijn in een universele ontwikkeling. Waar schrijvers als Virginia Woolf of Marguerite Yourcenar de relatie tot het patriarchaat herdefinieerden aan de hand van gefingeerde geschiedenissen van historische figuren, zoekt Beutler het in een tijdloos gewaand pantheïsme van de oertijd. Je zou de voorstelling dan ook beter kunnen omschrijven als een rituele installatie, waarin dezelfde stadia keer op keer worden doorlopen.

    […]

    Bauhaus is natuurlijk een hit gebleven, lang na de revolutionaire tijden van het Interbellum, vanwege zijn formidabele esthetiek. Maar in aanvang was het ook bedoeld als een beweging die de wereld door mooie en functionele gebruiksvoorwerpen zou verbeteren. Misschien dat Beutler met Triple Moon de competitie aan wil gaan met fantasy en sci-fi, waar onze kinderen hun heldinnen moeten zien te vinden.

    Lees meer >> 

  • Schitterende toneelbeelden die zó de boekjes in kunnen ***

    uit: Trouw, door Sander Hiskemuller
    10 juli 2017

    Op het affichebeeld van Nicole Beutlers '7: Triple Moon' staan twee vrouwenbenen met een ontluikend plantje in driehoekvorm als schaamgedeelte. Abstract geometrisch vormgegeven, maar toch: we kijken hier naar een vulva in bloei.

    De voorstelling is dan ook een ode aan de vrouw, haar kracht en haar mysterie, in dans en schitterende toneelbeelden die zó de boekjes in kunnen. Daarvoor gebruikt Beutler - die door haar intelligente concepten als een stuwende kracht in de dans wordt beschouwd - een schat aan mythologische referenties en filosofische en kunsthistorische verwijzingen. In dit geval rond de spirituele betekenis van de driehoekvorm en de vormaspecten die het vroeg-20ste-eeuwse Bauhaus eraan toekende.

    De research moet een dijk van een klus zijn geweest, maar af en toe zitten de uitgangspunten de theatrale ervaring in de weg. Want het is véél, wat hier in prangende beelden wordt gestopt. Alles is tot in de puntjes overdacht. Het toneelbeeld bestaat uit drie projectieschermen die in alle mogelijke driehoekige constellaties kunnen worden gemobiliseerd. Hiertussen dansen drie danseressen van verschillende leeftijden, die in drie verschillende solo's de drie fases van het vrouw-zijn representeren: onverschrokken jeugd (Madelyn Bullard als roodharige karatekid), het moederschap (Marjolein Vogels als spin in een web) en wijze ouderdom (Hlíf Savarsdóttir als rijzige matrone). Hun bewegingstaal is geïnspireerd op godinnen uit de Griekse mythologie en de associaties die deze oproepen: hekserij, seksualiteit, macht over leven en dood. Indrukwekkende solo's, stuk voor stuk.

    Een vrouwelijke voice-over koppelt de vitaliteit van de danseressen aan inzichten over leven, het universum en de dood. Dat versterkt het idee dat we hier getuige zijn van een eredienst, een ritueel rond het vrouw-zijn. Op projecties komt de maan, als ultiem vrouwelijk symbool voor de levenscyclus, voorbij. De maan wast, neemt af tot een zwart niets, opnieuw en opnieuw.

    De voorstelling wordt buitenaards wanneer projecties met behulp van een rookgordijn transformeren tot gigantische hologrammen. Daarin morfen de drie gezichten van de danseressen tot één: een drievoudige oergodin - een machtig beeld van female power.

    Het is zoals gezegd véél, en toch mist er iets. Triple Moon is te esthetisch om onder de huid te kruipen. De vormgeving, geluidscore en de dans blijven erg in het betamelijke. Ook al beweegt Vogels over het podium vanuit haar vagina en gooit de (schitterende) Savarsdóttir haar balleteske verhevenheid met een oerschreeuw in gruzelementen: de 'female empowerment' zou winnen bij relativering en iets ijzingwekkends in het mysterie vrouw. Wat is een eredienst zonder onberedeneerbare, Dionysische donkerte en lelijkte?

Cast & Credits

Idee, regie, choreografie: Nicole Beutler
Co-creatie, performance: Madelyn Bullard / Marjolein Vogels / Hlif Svavarsdottir
Stem: Claire Marshall (Forced Entertainment)
Scenografie, video: Helena Muskens & Quirine Racké
Soundscape: Gary Shepherd met gast muzikant Rafa Mateos
Licht ontwerp: Minna Tiikkainen
Kostuum: Martijn van Strien
Choreografische assistentie, repetitor: Hillary Blake Firestone
Droomwerk: Mala Kline
Artistiek advies: Martin Butler
Dramaturgisch coach: Igor Dobricic
Hoofd techniek: Hans-Peter Hulsscher
Licht/video techniek: Michael Yallop
Geluidstechniek: Niels Runderkamp
Video techniek: Karl Klomp
Stage hand, assistentie tour: Joao Dinis Pinho
Intern, understudy: Daniel Barkan
Met dank aan: Robert Steijn, Liat Waysbort, Ron Wright, Matt Jackson
Mede mogelijk gemaakt door: KC BUDA, De Meervaart
Met de steun van: Ammodo, het Fonds voor de Podiumkunsten en het Amsterdams Fonds voor de Kunst

Calendar

Previous performances

Voorstelling of activiteit Datum en tijd Zaal of locatie Gelegenheid
7: TRIPLE MOON
Internationaal Theater Amsterdam
Amsterdam
7: TRIPLE MOON
De Meervaart
Amsterdam
7: TRIPLE MOON
Het Nationale Theater - Koninklijke Schouwburg
Den Haag
7: TRIPLE MOON
Deventer Schouwburg
Deventer
7: TRIPLE MOON
NEXT Arts Festival
Kortrijk
7: TRIPLE MOON
Stadsschouwburg Utrecht
Utrecht
7: TRIPLE MOON
Theater Rotterdam
Rotterdam
7: TRIPLE MOON
Junushoff
Wageningen
7: TRIPLE MOON
Nederlandse Dansdagen
Maastricht (NL)
7: TRIPLE MOON
Toneelschuur
Haarlem
7: TRIPLE MOON
Internationaal Theater Amsterdam
Amsterdam
7: TRIPLE MOON
Internationaal Theater Amsterdam
Amsterdam
Première